Powtarzając kwestię z fotobloga,ostatni wpis w tym roku,na blogu.
2012.. dwa tysiące dwanaście. zdarzeń? niewątpliwie więcej.
Mogłabym się rozczulać nad tym co się stało złego, a co dobrego a co być mogło a nie jest, a co było a nie będzie a co jest itd itp..
Zimna kalkulacja wydaje się najbardziej odpowiednia dla tego typu przeżyć.
-w ciągu roku zdążyłam się znienawidzić z całą rodziną, uprzykrzyć sobie życie,po czym w wyniku kłótni z całkiem kimś innym,pogodzić się z nimi,ba,spędzić święta a nawet przedstawić element swojego życia bez którego nie mogłabym funkcjonować w pełni
-coś,co będzie bolało mnie do końca życia i dłużej. strata przyjaciółki,której już tak nazwać nie można. niestety jestem na etapie nienawiści i nie potrafię do tej sprawy podejść obojętnie.
-dług.nic nowego. nowego,że dług przyjaciółki.który ja muszę spłacać.
- studiowanie,podejście drugie. tym razem Uniwerek Wrocławski, dzienne.
-opanowanie do perfekcji przeprowadzek i wyprowadzek
-pomoc od osób,po których nigdy bym się tego nie spodziewała i fałsz w prezencie od tych, w które pokładałam największe nadzieje
-Niemcy,zmiana otoczenia o 180 stopni; całe wakacje zmarnowane i tylko po to przepracowane,by po odejściu wszystko stracić
-powrót Niemcy.
-zaskoczenie. i to chyba największa niespodzianka w moim życiu. no może nie taka największa,ale jedna z tego typu,że oczy błyszczą,serce wali jak młot a Ty mimowolnie się uśmiechasz. Krzysiek. Czuję,że chcę żyć. Pojawił się w odpowiednim czasie,miejscu.. Nie żałuję tego,co zrobiłam,decyzji,które nie były łatwe,szczególnie wyrzeczenia beztroskiego głośnego życia.
Czy chciałabym wrócić do Wrocławia?Pewnie,że tak. Marzę o tym mieście,choć już nie tak bardzo jak kiedyś. kiedyś to była moja ostoja.twierdza.niestety obrót wydarzeń spowodował,że nie czułabym się tam już tak pewnie jak kiedyś. ale gdybym zjawiła się tam z krzyśkiem. kto wie. na zapas nie ma co planować.
wpadłam w okrutny nałóg nikotynowy.nie, alkoholowy,już nie.do tego mi daleko. Ale przyznaję otwarcie,palę zbyt dużo,zbyt często i zbyt szkodliwie. niestety,moja wola odmawia posłuszeństwa i nie potrafię zrezygnować z czegoś,co buduje w mojej psychice oazę spokoju. wiem,pierdolenie. Ale to jedna z przyjemniejszych rzeczy,swego rodzaju rytuał. tradycja,kawa,papieros,radio. wychodzisz do pracy,czekasz..papieros. a propos czekania. nienawidzę czekać. nienawidzę się spóźniać i nienawidzę gdy ktoś to robi. a papieros przynajmniej zapełnia mój czas. wszyscy kiedyś umrzemy, ja przynajmniej będę wiedzieć od czego.
Dużo ludzi zastanawia skąd ja na to wszystko biorę siły i co się takiego stało,że mam takie zawirowania.
to bardzo proste. szybkie usamodzielnienie się i pełna niezależność robią swoje. do tego nieodpowiedni ludzie,czasem odpowiedni..
nie narzekam na swoje życie. nie czuję się spełniona,ale wiem,że gdzieś tam w niedalekiej przyszłości zrealizuję,krok po kroczku,każde marzenie,każdy cel.
Analizuję w głowię czy o czymś nie zapomniałam. to taka psychoterapia wyrzucić wszystko,co dobre i co złe by w nowy rok wkroczyć z w pełni oczyszczonym umysłem.
przypomniał mi się mój ulubiony rytuał z wrocławia. redds żurawinowy lub wino, balkon,świeczki,koc,fajki,wieża z muzyką..i przestrzeń. wrocław karłowice. po prawej stronie jeden z licznych tamtejszych mostów,po lewej parki,blok a wszystko przecina Odra. błyszczące oczy z wymalowanym lekkim zmęczeniem,obolałe plecy opierające się o ścianę i uśmiechnięte kąciki ust. roztkliwiam się.
czy płaczę? teraz już mniej. kiedyś bardzo często. zbyt emocjonalna ze mnie osoba. zbyt dużo bierze na i do siebie. niestety,taka natura.
a K.? czy jest tym,na całe życie,na dobre i na złe?chciałabym czuć,że tak. narazie mogę czysto hipotetycznie myśleć w ten sposób. zbyt wiele razy zostałam zraniona,że nie potrafię w pełni cieszyć się tym szczęściem,które mam. staram się,pracuję nad tym,really. Staje się częścią mnie,nie mogę bez niego funkcjonować. nie spodziewałam się,wracając na tzw stare śmieci,że trafię tam na Niego. taki mały cud świata(: kocham jego uśmiech,jego spojrzenie,śmiech, kąciki ust, dłonie,palce,ciało,tors..kocham go całego jaki tylko jest i jaki by nie był-to i tak śmiem twierdzić-kocham Go. Ma na mnie swoje sposoby,czasem skuteczne bardziej,czasem mniej, jesteśmy tak od siebie różni a jednocześnie tak podobni.
czuję się przy nim bezpiecznie. kocham spędzać z nim noce. zawiało niepoprawną pieprzoną romantyczką,tak to jest..z czasem pewne instynkty budzą się bardziej;ale gdy czuję go przy sobie,jego zapach,jego ciepłe ciało,dłonie obejmujące mnie w talii.. czuję się spokojniejsza. złe myśli,wątpliwości odchodzą w niepamięć. wypełnia mnie dziwne uczucie wyciszenia. spokój. błoga cisza,która pozwala mi się w pełni napawać tą właśnie chwilą...chcę tak zawsze..
*
-rzucić a przynajmniej ograniczyć fajki,przeprowadzić się do rzepina,zamieszkać z K.(to będzie doświadczenie), skończyć prawko,kupić samochód,skończyć studia,wrócić do fotografii,spłacić wszystko,co trzeba, odblokować się na to,co dobre i co wiąże się z uczuciami...jej. długa lista.
TYLKO MNIE KOCHAJ...
Happy New Year everybody:)
ps. pisanie nie przychodzi mi już tak ciężko,jak na początku,taki mój mały sukces..
-
.JPG)
.JPG)
